ผู้มีส่วนได้เสียของประเทศในกระบวนการ VPA

ในกระบวนการของข้อตกลงการเป็นหุ้นส่วนด้วยความสมัครใจ (VPA) ผู้มีส่วนได้เสียของประเทศ ได้แก่ บริษัทที่เกี่ยวข้องกับการค้าไม้ รัฐบาล องค์กรประชาสังคม และชุมชน ความคิดเห็นเกี่ยวกับ VPA และสิ่งที่พวกเขาควรได้รับจากข้อตกลงแตกต่างกันไปภายในกลุ่มและระหว่างกลุ่มของผู้มีส่วนได้เสียเหล่านี้ (โปรดดูเนื้อหาในกรอบ ‘การให้ความสำคัญกับเรื่องที่ต่างกันส่งผลต่อความคิดเห็นในเรื่อง VPA ของผู้มีส่วนได้เสีย ')

กระบวนการ VPA ต้องทำให้ผู้มีส่วนได้เสียสามารถมีส่วนร่วม และแสดงออกถึงข้อห่วงใยของเขาได้ ถ้าต้องการให้ได้ข้อตกลงที่มีความน่าเชื่อถือที่สามารถนำไปปฏิบัติได้จริง และสร้างสมดุลให้กับความต้องการของผู้มีส่วนได้เสียหลากหลายกลุ่ม อย่างไรก็ตาม ผู้มีส่วนได้เสียมีความแตกต่างกันไปในเรื่องต่อไปนี้:

• มีการจัดองค์กรที่ดีเพียงใด
• มีความเข้าใจใน VPA ดีเพียงใด
• มีการแบ่งปันข้อมูลข่าวสารกันดีเพียงใด
• เป็นตัวแทนของกลุ่มได้แท้จริงเพียงใด
• สามารถเข้าถึงพวกเขาได้ง่ายหรือไม่
• มีความเต็มใจที่จะเข้ามามีส่วนร่วมมากน้อยเพียงใด

ภาครัฐบาลก็มีความหลากหลายเช่นกันในความสมัครใจที่จะเข้าไปมีส่วนเกี่ยวข้องกับผู้มีส่วนได้เสียอื่นๆ

ผู้มีส่วนได้เสียในกระบวนการ VPA บางกลุ่มเป็นผู้ได้รับสิทธิ์ สิทธิ์ที่ได้รับการคุ้มครองตามกฎหมายของคนเหล่านี้อาจได้รับผลกระทบจาก VPA ผู้ได้รับสิทธิ์อาจได้แก่สมาชิกของชุมชนในป่า และ/หรือชนพื้นเมืองท้องถิ่น สิทธิ์ที่กลุ่มคนเหล่านี้ได้รับภายใต้กฎหมายของประเทศหรือกฎหมายระหว่างประเทศอาจรวมถึงสิทธิ์ที่จะได้รับการปรึกษาหารือ หรือสิทธิ์ที่จะแสดงความยินยอมพร้อมใจอย่างเป็นอิสระโดยต้องได้รับทราบข้อมูลล่วงหน้า

ผู้มีส่วนได้เสียภาครัฐบาล คือผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในการกำหนดนโยบาย และบังคับใช้กฎหมายที่เกี่ยวข้องกับป่าไม้ในทางตรงหรือทางอ้อม ซึ่งได้แก่:

• เจ้าหน้าที่ในระดับชาติ ระดับจังหวัด และระดับท้องถิ่นที่มีส่วนเกี่ยวข้องในการควบคุมป่า และการบังคับใช้กฎหมายเกี่ยวกับป่าไม้
• เจ้าหน้าที่ศุลกากร
• ตัวแทนทางการเงินและภาษี
• เจ้าหน้าที่ด้านสิ่งแวดล้อม สุขภาพ และแรงงานที่รับผิดชอบการบังคับใช้กฎหมาย
• ตัวแทนกระทรวงยุติธรรม
• ตัวแทนการค้าและอุตสาหกรรม
• ตัวแทนกิจการระหว่างประเทศ

ภาครัฐบาลดำเนินการในหลายระดับ และมีผลประโยชน์ที่หลากหลาย หน่วยงานรัฐบาลที่สนับสนุนกระบวนการ VPA อาจอยู่นอกภาคป่าไม้ก็ได้. ตัวอย่างเช่น กระทรวงการคลังอาจเข้ามาเกี่ยวข้องกับกระบวนการ VPA เนื่องจากมีความห่วงใยเรื่องการสูญเสียรายได้ในภาคป่าไม้ หน่วยงานบังคับใช้กฎหมายอาจเสนอให้ความช่วยเหลือเพราะ VPA จะทำให้กลุ่มอาชญากรอ่อนแอลง แต่ตัวแทนรัฐบาลบางกลุ่มอาจต่อต้าน VPA ได้เช่นกัน เพราะความพยายามที่จะปรับปรุงภาคนี้อาจไปลดฐานอำนาจ หรือขัดขวางแหล่งรายได้นอกระบบของเขา

โปรดอ่านเพิ่มเติมได้ที่ แกะกล่อง VPA หัวข้อ ผู้มีส่วนได้เสียภาครัฐบาลแห่งชาติ

ผู้มีส่วนได้เสียภาคเอกชน ได้แก่ บริษัทและปัจเจกบุคคลที่ได้รับผลกำไรจากภาคป่าไม้ ซึ่งได้แก่:

• เจ้าของและผู้ครอบครองสัมปทานหรือกรรมสิทธิ์ป่าไม้ เช่น ผู้ครอบครองใบอนุญาตเอกชน เจ้าของป่าปลูก ชุมชน และครัวเรือน
• บริษัทแปรรูปไม้
• บริษัทขนส่งไม้ และผู้ค้า
• ผู้ซื้อ/ผู้ขาย/ผู้นำเข้า/ผู้ส่งออกไม้และผลิตภัณฑ์จากไม้
• ภาคเศรษฐกิจนอกระบบ
• ช่างฝีมือ เช่น ผู้ผลิตเฟอร์นิเจอร์

ภาคเอกชนเป็นกลุ่มที่กว้างที่รวมเอาผู้มีส่วนได้เสียที่มีวาระ ทัศนะ และระดับการสนับสนุน VPA ที่แตกต่างกันอย่างมาก

โปรดอ่านเพิ่มเติมได้ที่ แกะกล่อง VPA หัวข้อ ผู้มีส่วนได้เสียภาคเอกชนของประเทศ

ผู้มีส่วนได้เสียภาคประชาสังคม ได้แก่ ประชาชนที่มีชีวิตและความเป็นอยู่เชื่อมโยงกับป่า และได้รับผลกระทบจากนโยบายป่าไม้ รวมถึงองค์กรที่มีความสนใจในป่าไม้ที่เกี่ยวข้องกับประเด็นที่กว้างกว่า เช่น ความยากจน สิทธิ หรือสิ่งแวดล้อม ผู้มีส่วนได้เสียภาคประชาสังคม ได้แก่

• ชุมชนที่อยู่ในป่า หรือประชาชนที่ต้องพึ่งพิงป่า
• ชนพื้นเมืองท้องถิ่น
• ผู้มีอำนาจหน้าที่ตามขนบธรรมเนียม
• องค์กรประชาสังคมที่ต่อสู้ประเด็นเกี่ยวกับป่าหรือสิทธิมนุษยชน
• องค์กรด้านสิ่งแวดล้อม
• สหภาพแรงงาน

ในบางประเทศ VPA ชนพื้นเมืองท้องถิ่นชอบที่จะตั้งกลุ่มของตัวเอง มากกว่าการเข้าร่วมในเวทีภาคประชาสังคมที่กว้างกว่า

โปรดอ่านเพิ่มเติมได้ที่ แกะกล่อง VPA หัวข้อ ผู้มีส่วนได้เสียภาคประชาสังคมของประเทศ

ผู้มีส่วนได้เสียบางราย อาจอยู่กับกลุ่มต่างๆ ได้มากกว่าหนึ่งกลุ่มตามที่จัดกันอย่างกว้างๆ เป็นภาครัฐบาล ภาคเอกชน หรือภาคประชาสังคม ซึ่งได้แก่:

• ชุมชนท้องถิ่น และผู้ผลิตภายในครัวเรือน
• แรงงานในบริษัทค้าไม้ บริษัทขนส่งไม้ หรือบริษัทแปรรูปไม้
• ตัวแทนตามประเพณีนิยมหรือตัวแทนทางการเมืองที่ได้รับเลือกตั้งมา เช่น ผู้มีอำนาจหน้าที่ตามขนบธรรมเนียม สมาชิกรัฐสภา และผู้แทนระดับท้องถิ่นและระดับภูมิภาค
• ตัวแทนมหาวิทยาลัยหรือนักวิจัยที่ศึกษาเกี่ยวกับภาคป่าไม้และการค้าไม้

ตัวอย่างเช่น คนงานอาจแสดงความคับข้องใจได้อย่างเปิดเผยในเวทีประชาสังคม มากกว่าในการประชุมกับนายจ้างภาคเอกชนของเขา ในทำนองเดียวกัน ผู้ผลิตในครัวเรือนอาจเชื่อมโยงกับสมาชิกอื่นๆในชุมชน ได้มากกว่ากับผู้ประกอบการเอกชนขนาดใหญ่